کاوش موضوع خشونت سیاسی

خشونت سیاسی اشاره به استفاده از خشونت برای دستیابی به اهداف سیاسی دارد. این خشونت می‌تواند توسط یک دولت علیه دولت دیگر (جنگ)، یک دولت علیه غیرنظامی‌ها یا بازیگران غیردولتی (ناپدید شدن قهری، جنگ روانی، وحشی‌گری پلیس، قتل هدفمند، شکنجه، پاک‌سازی قومی، نسل‌کشی)، یک بازیگر غیردولتی خشن علیه دولت یا غیرنظامی‌ها (آدم‌ربایی، قتل هدفمند، تروریسم، شکنجه، جنگ روانی، جنگ چریکی) باشد. خشونت‌های دارای انگیزه سیاسی که توسط بازیگران غیردولتی خشن علیه دولت (قیام، شورش، خیانت یا کودتا) یا دیگر بازیگران غیردولتی یا مردم غیرنظامی انجام می‌شود نیز جزو اشکال خشونت سیاسی است. ترک فعل‌هایی که توسط حکومت‌ها انجام می‌شود مانند اقدام نکردن جهت جلوگیری از قحطی نیز می‌تواند خشونت سیاسی محسوب شود. به واسطه عدم تقارن میان توان یک دولت و یک بازیگر غیردولتی تنش‌ها میان طرفین سریعاً تبدیل به جنگ نامتقارن می‌شود و طرفین اقدام به جنگ چریکی و ترور می‌کنند. در این خشونت‌ها ممکن است غیرنظامی‌ها یا دیگر اهداف غیر رزمی نیز هدف واقع شوند. مردم ممکن است به صورت دسته‌جمعی براساس این تصور که بخشی از یک گروه اجتماعی، قومی، مذهبی یا سیاسی هستند هدف قرار بگیرند یا به صورت انفرادی به خاطر مبارزه با یک گروه یا کمک به یک گروه مورد هدف واقع شوند. بسیاری از گروه‌ها و افراد دارای انگیزه‌های ستیزه‌جویانه، شورشگرانه، افراطی و بنیادگرایانه اعتقاد دارند که نظام سیاسی مستقر به خواست‌های آن‌ها توجهی ندارد و تنها راه تغییر وضعیت مطابق با جهان‌بینی سیاسی و مذهبی آن‌ها توسل به خشونت است. به همین سبب هم توسل به خشونت از جانب این گروه‌ها نه تنها موجه بلکه ضروری است. همچنین بسیاری از دولت‌ها در سرتاسر جهان اعتقاد دارند با استفاده از خشونت و ایجاد رعب می‌توانند مردم خود را به اطاعت وادارند. به علاوه دولت‌ها از زور جهت مقابله با تهدیدات خارجی یا مجبور کردن دولت‌های دیگر به تسلیم و اطاعت بهره می‌برند.... بیشتر در ویکی پدیا